Co powoduje Rzeżączkę?

Chorobę wywołują bakterie neisseria gonorrhoeae. Bakterie te należą do grupy bakterii, które przenoszą się drogą płciową. W związku z tym rzeżączką można się zarazić podczas seksu bez użycia prezerwatywy. Trzeba jednak wyraźnie podkreślić, że nie tylko stosunki pochwowe wiążą się z ryzykiem zarażenia się rzeżączką. Zakazić można się także na drodze seksu analnego oraz oralnego. Rzeżączka może w naszym organizmie pojawić się także wtedy, kiedy korzystamy z osobą zakażoną ze wspólnych zabawek erotycznych. Bakteria wywołująca rzeżączkę jest bakterią, która zasiedlać może się nie tylko w narządach moczowo – płciowych. Może bowiem zagnieździć się także w gałce ocznej.

Jakie objawy mogą się pojawić w przypadku zarażenia rzeżączką?

Rzeżączka to choroba, która nierzadko przebiega bezobjawowo. Dlatego tak często słyszy się głosy mówiące o konieczności regularnego poddawania się okresowym badaniom kontrolnym w kierunku wykrycia chorób przenoszonych droga płciową. Tylko bowiem one pozwalają wtedy na zdiagnozowanie choroby. W przypadku mężczyzn to najbardziej istotnych objawów świadczących o rzeżączce należy nietypowa wydzielina z penisa oraz ból w trakcie oddawania moczu. Czasami do tych objawów może dołączyć się także ból jąder, który połączony jest z ich opuchlizną. Wśród objawów, które spotykane są zdecydowanie rzadziej wymienia się świąd odbytu, upławy z odbytu oraz obrzęk obejmujący cewkę moczową. U kobiet objawem, który pojawia się zawsze przy zarażeniu się rzeżączką jest nietypowa wydzielina z pochwy. Bardzo często dołączają do niej krwawienia z dróg rodnych. Często kobiety borykają się także z bólem w trakcie oddawania moczu.  Do objawów, które spotykane są zdecydowanie rzadziej zalicza się bóle w okolicy podbrzusza, owrzodzenia obejmujące jamę ustną oraz upławy z odbytu. Należy bardzo wyraźnie podkreślić, że nawet rzeżączka, które przebiega bez jakichkolwiek objawów wymaga leczenia. Nieleczona może bowiem prowadzić do poważnych powikłań, które mogą być nawet niebezpieczne dla zdrowia.

Jakie powikłania są możliwe po rzeżączce?

Każdą rzeżączkę należy leczyć. W przeciwnym razie mogą pojawić się powikłania, które mogą stanowić nawet zagrożenie dla życia. Wśród mężczyzn często spotykanym powikłaniem jest zapalenie najądrzy. Nieleczone może doprowadzić nawet do ich trwałego uszkodzenia. W przypadku kobiet może zwiększyć się ryzyko powstania ciąży pozamacicznej. W obu przypadkach istnieje ryzyko, że bakterie neisseria gonorrhoeae przedostaną się do krwioobiegu oraz stawów. Powodują wtedy stany, które bezpośrednio zagrażają życiu.

 

Rzeżączka jako choroba weneryczna

Rzeżączka jest jedną z chorób definiowanych jako weneryczne. Choroby te od wieków stanowiły duży problem społeczny w wielu krajach i kulturach. Obecnie panuje tendencja wzrostowa – coraz więcej osób zapada na schorzenia tego typu, obserwuje się ogromną ilość nowych zakażeń, pomimo znacznego postępu w medycynie – w porównaniu na przykład do średniowiecza.

Współczesna wiedza medyczna pozwala na trafne rozpoznanie choroby oraz dobranie do jej typu właściwego leczenia. Metody klasyczne łączone są z najnowszymi typami badań serologicznych, dzięki czemu ryzyko pomyłki jest minimalne. Z kolei najnowsze metody leczenia umożliwiają błyskawiczne usunięcie zakażenia, a następnie wyleczenie pacjenta całkowicie (o ile choroba została w miarę wcześnie rozpoznana).

Niestety, nie w każdej dziedzinie wzrost wiedzy medycznej okazuje się korzystny. Badacze zaobserwowali pewne zjawisko społecznego rozluźnienia – w chwili, w której ludzie ufają, że lekarz będzie w stanie wyleczyć każde ich schorzenie, ryzykują oni kilka razy częściej niż im podobni parę wieków temu. Odchodzi bowiem czynnik strachu, ludzie nie są świadomi bardzo poważnych konsekwencji wynikających z zachorowania oraz zignorowania problemu. Ludzie nie tylko mają bardzo nikłą wiedzę na temat tego, jak powstaje rzeżączka – nie znają jej objawów, nie wiedzą, w jaki sposób można jej zapobiegać. Choroby wykrywane są najczęściej w późniejszym stadium, kiedy są już zaawansowane i silnie rozwinięte.

 

Jak rozwija się zakażenie?

Nie tylko w wyniku aktu seksualnego możemy zarazić się rzeżączką. Groźne mogą okazać się dla nas przedmioty do higieny intymnej, używane przez osobę chorą. Na samym początku choroba rozwija się w drogach moczowo płciowych, na późniejszych etapach przenosi się do układu krążenia oraz wysiewa do pozostałych tkanek oraz narządów. Rzeżączka swoim zasięgiem może zatem obejmować serce, nerki, wątrobę.

Przebieg rzeżączki będzie odmienny w zależności od płci. Mężczyźni, po około 2-5 dni od powstania zakażenia, mogą zaobserwować u siebie wyciek ropny z cewki moczowej, a podczas oddawania moczu będą odczuwać pieczenie oraz ból. To samo tyczy się również stanu wzwodu – każdej erekcji będzie towarzyszyło nieprzyjemne uczucie bólu. Kobiety narażone są na większe niebezpieczeństwo – u nich pojawiają się upławy, a cykl miesięczny staje się nieregularny. Niestety, podobne objawy są również codziennością wielu pań, dlatego mogą się one nawet nie domyślić, że są chore – tymczasem nieleczona rzeżączka może w najgorszym wypadku pozbawić je nawet płodności. Rzeżączka już podczas ciąży jest również groźna dla dziecka. Podczas porodu wywołuje u niemowlęcia zapalenie spojówek, prowadzące w przyszłości nawet do całkowitej ślepoty. Profilaktycznie używa się zatem azotanu srebra do zakrapiania oczu świeżo narodzonym dzieciom.

 

Diagnoza rzeżączki i leczenie

Jak wynika z poprzednich akapitów, postawienie diagnozy mężczyźnie jest znacznie łatwiejsze niż w przypadku kobiety. Mężczyznę oceniamy na podstawie jego objawów oraz właściwości wydzieliny z cewki moczowej. U kobiet lekarze muszą wykonać badanie bakteriologiczne. Wcześnie wykryta rzeżączka jest chorobą uleczalną i nie pozostawia groźnych konsekwencji.

Rzeżączkę leczy się głównie antybiotykami. Stosuje się zatem penicylinę, cefalosporyny i chinoliny. Po określonym czasie leczenia pacjent musi zostać skontrolowany w celu sporządzenia posiewu bakteriologicznego. Dopiero po wyeliminowaniu wszystkich bakterii wywołujących chorobę lekarz może stwierdzić, że pacjent jest zdrowy.

 

Konsekwencje braku odpowiedniego leczenia

Zaniechanie leczenia rzeżączki może się okazać bardzo bolesne w konsekwencji dla chorego. Nie tylko brak, ale i niewłaściwe metody leczenia mogą doprowadzić do zakażenia przewlekłego, które prowadzi na przykład do wspomnianego wcześniej zapalenia przydatków – schorzenia, z powodu którego kobiety mogą stać się w przyszłości bezpłodne.

Rzeżączka powoduje również szereg innych, trudnych w leczeniu schorzeń. Może to być zapalenie błony śluzowej macicy, objawiające się gorączką oraz bólami – w podbrzuszu i dole pleców. Pojawiają się plamienia, bardzo zaburzony jest cykl menstruacyjny – krwawienia są nie tylko obfite, ale również bardzo długie. Kolejno mamy również zapalenie cewki moczowej – schorzenie wyjątkowo mało komfortowe, znacznie utrudniające codzienne funkcjonowanie, objawiające się intensywnym bólem podczas oddawania moczu oraz krwawieniem z cewki moczowej. Następnie mamy choroby mężczyzn: zapalenie gruczołu krokowego oraz najądrza, objawiające się bólem oraz koniecznością częstego oddawania moczu. Musimy pamiętać o tym, że z powodu rzeżączki cierpi nie tylko układ rozrodczy oraz moczowy, ale również stawy – może pojawić się zapalenie stawu kolanowego oraz łokciowego.

 

Informacje o rzeżączce

Jeżeli podejrzewasz u siebie rzeżączkę, to musisz iść do odpowiedniego specjalisty. Powinien się Tobą zająć taki lekarz jak dermatolog – wenerolog. Profilaktyka rzeżączki polega natomiast głównie na używaniu środka antykoncepcyjnego, takiego jak prezerwatywa. Ona chroni nas nie tylko przed ciążą, ale również przed innymi problemami zdrowotnymi.

Jeżeli chcesz być w pełni bezpieczny, to unikaj przygodnych kontaktów seksualnych!